Lago Argentino bij Calafate in Argentinië

Het Lago Argentino is het op een na grootste meer van Argentinië en wordt omringd door een aantal gletschers. Deze zorgen voor het regelmatig ontstaan van ijsbergen.

Met een boot kun je in een dagtocht deze gletschers bekijken en aan de voet ervan wandelen.
Dat deden we dus vandaag. Voor dag en dauw werden we door een busje opgehaald en naar de haven van Puerto Bandera gebracht, waar de catamaran al klaar lag.
Het weer was matig, heel erg veel wind en veel wolken, die gelukkig door de wind zo af en toe werden weg geblazen.
We voeren langs vijf gletschers, allemaal even indrukwekkend.

We hadden een lunchpakket mee van het hotel en aten dat op in een bos vol dode bomen (restanten van een enorme bosbrand 20 jaar geleden). Men ruimt dat hier niet op... zoiets als Overijssels Landschap bestaat hier niet.

Langs het meer zag je o.a. de Andes ganzen, die altijd in paren voorkomen: mannetje grijs-wit, vrouwtje bruin. Als de een sterft, sterft de ander ook.... dat is de legende.

Van Chili naar Argentinië

We zijn nu in Argentinië, eigenlijk aan de andere kant zo ongeveer van het gebied Torres del Paine in Chili. Er is hier een groot gebied met gletschers en nog eens gletschers. die liggen allemaal boven een kaal en dor gebied van wat ze hier "pampa´s" noemen. Daar groeit bijna niets. Deels door de altijd aanwezige harde wind, deels door de droogte. Het regent hier bijna nooit (behalve dan vanmorgen!!). We zijn met een excursie naar de grootste gletscher geweest, de Perito Moreno, waar je vlak bij kunt komen. Echt prachtig mooi en heel bijzonder. Er braken soms stukjes af die met een knal in het water eronder terecht komen... het leek wel of er geschoten werd!
Er waren wel veel toeristen, iets wat we in Chili minder hadden. Maar niet teveel nog.. over een paar jaar schijnt het hier uit de hand te lopen.

Calafate, het plaatsje waar we nu zijn, heeft nu 18.000 inwoners, in drie jaar tijd is het aantal verdrievoudigd... de bouw van huizen en hotels loopt volledig uit de hand.. jammer is dat. Er is geen controle op wat men neerzet op een leeg stukje land, heel anders allemaal dan bij ons. Morgen hebben we een vrije dag en hebben we een tochtje besproken met een boot naar een paar andere gletschers, waar je ook langs kunt wandelen. De dag daarna gaan we naar het verste zuiden.... Onze reis verloopt prima en gezellig ook. Dick is weer volledig van de partij en geniet met volle teugen. Als we een beetje te ver willen lopen blijft hij in het zonnetje zitten en dat gaat allemaal vanzelfsprekend eigenlijk. Het zonnetje is hier trouwens altijd een beetje koud... het waait hier eeuwig heel hard, zodat de bomen (voor zover aanwezig) allemaal één kant opwaaien.

Nationaal park Torres del Paine

 

Sinds vrijdag zijn we na een lange vlieg- en busreis aangekomen in Puerto Natales, een klein gat aan de voet van het grote nationale park Torres del Paine.... zie foto hiernaast.
Dit park ligt nog twee tot drie uur rijden van het dorpje af en wordt beheerst door een groot bergmassief met drie toppen die de vorm hebben van torens (torres in het Spaans).
Dit alles te midden van fel blauwe en zachtgroene meren, zo prachtig mooi dat het niet echt lijkt.
Er zijn hier relatief weinig toeristen (het is nog vroeg in het jaar, lente !).
Je doet alles per minibus of grote bus.... er wordt geklommen, gekanood (nieuw NL woord) en gewandeld voor meerdere dagen. Jammer genoeg zit dat er voor ons niet meer in.
Gisteren verkenden we het park voor het eerst, vandaag nog een keer, maar nu met eigen vervoer en dat was eigenlijk veel leuker. We liepen rond een geheel en al verlaten meer... dwars door stenen die waren aangeslagen met zout. Het water was staalblauw, er vlogen condors boven ons hoofd en er lagen tal van botjes (van lammetjes), die de condors lekker hadden kaalgevreten. such is life in de natuur.
Er zijn hier heel veel schapen, die toebehoren aan "estancias" (ranches) die zo groot zijn als de hele NO polder bij ons; allemaal privébezit....

Dit gebied van Chili is 100% Patagonia en loopt over in Argentinië, waar we morgen met de bus heen gaan. het is een rit van ongeveer 5 uur, met natuurlijk weer een enorm oponthoud aan de grens, dat leren ze hier nooit af...:-)

Meren.....

Onze laatste dag in het merengebied hebben we goed kunnen besteden. Na een vlot bezoek aan het ziekenhuis voor een allerlaatste X-ray konden we de adembenemend mooie meren en vulkanen (met sneeuw bedekt) de hele verdere dag bewonderen.
Het is hier heel rustig, weinig toerisme zodra je de stad Puerto Varas uit bent. Op de wegen nauwelijks verkeer... de grote dubbelbaans weg die van Alaska tot Puerto Montt loopt (de Panamericana of Panamerican highway of Ruta 5) is een tolweg die geen alternatieven kent... je moet hem wel nemen als je in deze streken wilt autorijden.
Bij iedere afslag moet je betalen... andersom dan bij ons dus.
Zodra je eraf bent worden de wegen slechter... vol gaten en kuilen, maar omdat er weinig verkeer is gaat dat allemaal prima en bovendien went het snel.

Morgen reizen we verder naar het zuiden!

Hospital exit

Vanmiddag hebben we onze gewonde weer mogen ophalen en na een laatste X-ray morgen en de buitengewoon bureaucratische transacties met reis- en ziekteverzekering aan het andere eind van wereld hopen we morgen nog een beetje van de meren te kunnen zien. Gelukkig hebben we deze 4 dagen een huurauto, zodat we ons naar eigen goeddunken kunnen verplaatsen en niet afhankelijk zijn van bussen.
Bovendien was die auto ook superhandig om naar het ziekenhuis op een neer te tuffen... taxi´s mogen hier niet voor het ziekenhuis staan wachten.. je moet eerst een heel eind de berg aflopen en daar proberen er eentje te vinden. De reden daarvoor is onduidelijk... zal wel iets met concurrentie te maken hebben.

Flink geschrokken, maar vol goede moed reizen we verder!!

Even stapje terug

Sinds gisteren zijn we in het merengebied, ongeveer 1000 km ten zuiden van Santiago de Chile.
Twee grote meren, verbonden door een waterval, zijn de belangrijkste bezienswaardigheid. Aan de rand van die twee meren liggen vulkanen, die met sneeuw bedekt zijn.
Echter.... gisteren heeft Dick een ongelukkige smak gemaakt op het primitieve plaveisel van Puerto Varas en daarbij een vinger gebroken met als toegift een enorme grote snijwond, die hem in het ziekenhuis deed belanden , waar hij is geopereerd en waar hij nu nog ligt.
Dit heeft ons reisplan drastisch gewijzigd... we zijn regelmatig in het ziekenhuis en proberen alles zo optimistisch mogelijk in te zien. Hopelijk mag hij donderdag weer naar het hotel, zodat we vrijdag onze reis naar Punta Arenas kunnen voortzetten. Gelukkig is de medische verzorging (voor zover te beoordelen) goed en zijn de zusters goed getraind en bovenal liefdevol. De taal is Gode zij dank geen probleem.... zonder Spaans ben je hier absoluut verloren.... niemand spreekt ook maar een woord Engels.

Wijn, wijn en nog meer wijn

Vandaag met een busje voor ons vieren naar het zuiden, 150 km ver. Dwars voor valleien met overal onafzienbare velden met druivenstokken.
Het zotte is dat de Chileen meer bier dan wijn drinkt..... terwijl het laatste hier in zeer ruime mate goedkoop voorhanden is.
De productie is uiterst modern, alles is erg netjes en efficient opgezet, werkelijk indrukwekkend allemaal.
Op de terugweg nog een heel mooi privé-museum met prehistorische dingen gezien van de Indianen. Een verzamelaar heeft zijn hele collectie ter beschikking gesteld en daar kunnen wij nu van genieten.
Met name textiel van lang geleden en de mummies maken op mij de meeste indruk. Trouwens... in foetushouding in een soort zak met een touw erom kon je ook begraven worden in de woestijn ....

Verkenning Santiago de Chile

 

 

Vandaag de hele dag met zijn vieren door Santiago de Chile gezworven.

Het was een mooie zonnige lentedag.. trui uit en lekker in T-shirt in het zonnetje.. niet te warm.. precies goed.

Wat ons opvalt als de wolken weg zijn: dat overal de prachtig besneeuwde toppen an de Andes zichtbaar zijn en dat er veel moderne gebouwen gebouwd worden. Op bijgaande foto zie je in een hoge torenflat een even hoge tv-mast gespiegeld die er vlak voor staat.

We bezochten een museum met een speciale tentoonstelling van ^petten uit de woestijn^ , super tentoongesteld en erg interessant. Daarna de markt, waar we heerlijk een visje aten.

Omdat er hier vis in overvloed is (de Pacific is immers vlakbij) wordt dat veel gekocht en gegeten.

Aan het eind van de middag beklommen we de Cerro de Santa Lucia, een hoge heuvel midden in de stad, vol vrijende paartjes en mooie bomen en bloemen.

Al met al een prima dag!

 

Santiago de Chile

 

Vanmorgen hier aangekomen na een 14 uur lange vlucht van Madrid naar Santiago de Chile... nog steeds vind ik het een wonder van techniek dat een Airbus met ruim 300 personen met al hun spullen aan boord, zo lang achter elkaar in de lucht kan blijven.
Na het invullen van twee formulieren moesten we nog ruim een uur in de rij staan om door de douane te komen... het lijkt India wel!

De stad lag vandaag onder een dik wolkendek... waar af en toe het zonnetje doorheen kwam. Er staat een gure wind.. niet helemaal normaal voor deze tijd van het jaar (lente dus!).
Vanmiddag waren we met een gids de stad in, om onder meer een prachtig museum van precolombiaanse kunst te bekijken... in een woord geweldig .. met name de vruchtbaarheidspoppetjes van 3000 voor Chr. maakten ( op mij althans) diepe indruk.
Morgen gaan we zelf op stap... lekker wandelen en de stad verder bekijken.. er zijn prachtige parken en drukke markten, waar je ook heerlijk vis kunt eten tussen de winkelende Chilenen.

Internet is hier in de hotels gratis en altijd voorhanden, al moet je soms wel even op je beurt wachten. Mobiel bellen daarentegen is voor ons (met KPN en TMobile) niet mogelijk. .. en SMS-sen is dus ook niet mogelijk.
Tot een volgende keer maar weer...xxxxxx!!